زنبورداری در مکزیک از نظر اجتماعی-اقتصادی و اکولوژیکی اهمیت زیادی دارد، زیرا یکی از اصلی ترین فعالیت های دامداری به شمار می رود که به پرورش زنبور عسل اختصاص دارد، علاوه بر این که عسل طبیعی کوهرنگ یک عامل مفید برای سلامت و زیبایی زنبورها است. محصولات کم اهمیتی مانند گرده، ژل رویال، موم، بره موم و زهر زنبور عسل نیز فرآوری می شوند.
زنبورها برای یک محیط متعادل ضروری هستند زیرا با بدست آوردن غذا از گلها، توانایی گیاهان را برای بارور کردن خود تقویت می کنند، فعالیتی که گرده افشانی متقابل نامیده می شود، با این کار، گیاهان اکسیژن کافی برای زندگی تولید می کنند و علاوه بر این، عملکرد محصول را افزایش می دهند، که به نفع آن است. افزایش مواد غذایی با منشاء گیاهی، مواد خام نساجی و نهاده های کشاورزی.
فعالیت‌های زنبوردار معمولاً بین بهار و تابستان برای کار با زنبورهایی که بازرسی‌های کنترل جمعیت و استخراج عسل را انجام می‌دهند، در نوسان است، با این حال، در طول فصل زمستان یا تعطیلات، کار شامل حفظ سلامت جمعیت زنبور عسل (کلنی) و در شرایط خوب است.
و همچنین تهیه مواد چوبی برای فصل آینده که خانواده های جدید در آن اسکان داده می شوند و همچنین هشدار در مورد بیماری ها یا آفات احتمالی جمعیت زنبورها به منظور درمان به موقع آنها.
اشاره جداگانه ای شایسته توسعه مطالعات اخیر در کشور در مورد گونه های بومی زنبور عسل است. در آمریکا (و بنابراین در مکزیک) تنها زنبورهای اجتماعی بومی که می توانند عسل برای ما تهیه کنند، زنبورهای بدون نیش هستند. زنبور عسل و انواع آفریقایی آن که عموماً عسل خود را از آن می گیریم، بومی اروپا، آفریقا و آسیا بوده و به قاره آمریکا معرفی شده است.
در مکزیک، 46 گونه از زنبورهای بدون نیش در 16 جنس گزارش شده است. ایالت هایی که بیشترین تعداد گونه ها را دارند عبارتند از: اواکساکا، چیاپاس، وراکروز و کوئینتانا رو.
به زنبورداران زنبورهای بومی، ملپون‌پرور می‌گویند. در مکزیک، در حال حاضر با حدود 19 گونه از 46 گونه زنبورهای بدون نیش که در این کشور وجود دارد، ملوپونیکشت انجام می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.